Wylew to potoczna nazwa udaru krwotocznego mózgu. Powszechnym błędem jest używania nazwy wylew w kontekście udaru zarówno niedokrwiennego jak i krwotocznego. Ten drugi występuje jednak znacznie rzadziej.

Udar mózgu to choroba cywilizacyjna, na którą najbardziej narażone są osoby starsze. Wiek nie tylko jest głównym czynnikiem ryzyka, ale także wraz z nim pogarszają się rokowania na odzyskanie sprawności po udarze.

Udary mózgu dzielą się na niedokrwienne i krwotoczne. Udary krwotoczne potocznie zwane również wylewami powstają wskutek pęknięcia naczynia w mózgu. Krew z tlenem niezbędnym do funkcjonowania komórek mózgowych przestaje być dostarczana do potrzebujących obszarów i rozlewa się po innym obszarze trwale uszkadzając neurony. W przypadku krwotoku śródmózgowego rokowania są złe. 30–50% pacjentów umiera w ciągu pierwszego miesiąca (połowa z nich w trakcie pierwszych 2 dni od wystąpienia wylewu). Jedynie około 20% pacjentów, którzy przeżyli wylew, jest w stanie samodzielnie funkcjonować po 6 miesiącach.

Jak wyglądają objawy wylewu?

Objawy wylewu są bardzo podobne do objawów udaru niedokrwiennego. Chory odczuwa silny ból głowy, ma problemy z artykulacją, wypowiedzeniem logicznego zdania i traci przytomność. W sytuacji zaobserwowania wskazanych objawów należy błyskawicznie wezwać pogotowie ratunkowe. Chory powinien zostać przetransportowany na oddział udarowy i zostać poddany badaniom, których celem jest zlokalizowanie uszkodzonego naczynia.

Pierwsza pomoc przy udarze krwotocznym

Chory z objawami powinien jak najszybciej trafić do szpitala i zostać poddany operacji mającej na celu usunięcie uszkodzonego naczynia. Im później do niej dojdzie tym więcej obszarów mózgu ulega uszkodzeniom a rokowania chorego pogarszają się z każdą minutą. Dużo również zależy od uszkodzonego obszaru i tego za jakie funkcje odpowiada. Zdarza się, że uszkodzenie jest niewielkie, a obszar nie jest bardzo znaczący – wówczas pacjent z pomocą rehabilitacji ma szanse na powrót do sprawności i normalnego życia. Najczęściej jednak uszkodzeniom ulegają ważne obszary, a chory już do końca musi pozostawać pod stałą opieką. Chorych po udarze dotyka spastyczność i niedowłady, mają problemy z realizowaniem samodzielnie codziennych czynności takich jak ubranie się, higiena czy jedzenie. Wymagają codziennego wsparcia 24h na dobę w realizacji codziennych czynności, ale również wsparcia bliskich, rodziny i psychologów, aby oswoić się z nową dla siebie rzeczywistością i mieć motywację do codziennych ćwiczeń.

Materiał partnera